Diario:Indicadores ecolóxicos, 99, páxs. 83-90.
Especie (avícola):Ganso de fronte branca maior (Anser albifrons)
Resumo:
A distribución dos recursos alimentarios é un factor clave na selección do hábitat. As aves acuáticas herbívoras prefiren as plantas en fase de crecemento temperá (desde o inicio do crecemento das plantas ata o pico da biomasa de nutrientes) xa que estas ofrecen maiores taxas de inxesta de enerxía. Esta etapa de desenvolvemento das plantas non se reflicte completamente nos indicadores de vexetación derivados de satélites de uso común, que se centran na biomasa vexetal (por exemplo, o Índice de Vexetación Enhanced, EVI) ou no crecemento activo das plantas (por exemplo, o EVI diferencial entre a data actual e unha anterior, diffEVI). Para mellorar a cartografía de áreas de pastoreo axeitadas para as aves acuáticas herbívoras, propoñemos un novo indicador de crecemento vexetal en fase temperá (ESPG) baseado en satélites. A nosa hipótese é que as aves acuáticas herbívoras prefiren as plantas nunha fase de desenvolvemento temperá durante a estación de crecemento e seleccionan plantas cun final relativamente máis tardío do ESPG durante a estación de baixa crecemento. Usamos datos de seguimento por satélite de 20 gansos de fronte branca maiores (Anser albifrons) que invernan na chaira aluvial do río Yangtsé para validar as nosas predicións. Construímos modelos lineais xeneralizados para as distribucións dos gansos durante as estacións de crecemento e de non crecemento e comparamos o rendemento do ESPG cos indicadores de crecemento vexetal de uso común (EVI e diffEVI). Durante a estación de crecemento, o ESPG pode explicar o 53 % da variación na distribución dos gansos, superando o EVI (27 %) e o diffEVI (34 %). Durante a estación de non crecemento, só o final do ESPG inflúe significativamente na distribución dos gansos, explicando o 25 % da varianza (ESPG: AUC = 0,78; EVI: AUC = 0,58; diffEVI: AUC = 0,58). O indicador de crecemento vexetal ESPG, recentemente desenvolvido, podería utilizarse para mellorar os modelos de distribución de aves acuáticas herbívoras e, polo tanto, apoiar os esforzos cara á conservación das aves acuáticas e a xestión das zonas húmidas.
PUBLICACIÓN DISPOÑIBLE EN:
https://doi.org/10.1016/j.ecolind.2018.12.016

