წითელგვირგვინიანი წეროების ჰაბიტატის შერჩევის სივრცულ-დროითი ნიმუშის იდენტიფიცირების მრავალმასშტაბიანი მიდგომა.

ჟურნალი:გარემოს მეცნიერება, გვ. 139980.

სახეობა (ფრინველი):წითელგვირგვინიანი წერო (Grus japonensis)

რეზიუმე:

ეფექტური კონსერვაციული ზომები დიდწილად დამოკიდებულია სამიზნე სახეობების ჰაბიტატის შერჩევის ცოდნაზე. ცოტა რამ არის ცნობილი გადაშენების პირას მყოფი წითელგვირგვინიანი წეროს ჰაბიტატის შერჩევის მასშტაბური მახასიათებლებისა და დროითი რიტმის შესახებ, რაც ზღუდავს ჰაბიტატის კონსერვაციას. აქ, ორი წითელგვირგვინიანი წერო ორი წლის განმავლობაში ითვალისწინებოდა გლობალური პოზიციონირების სისტემით (GPS) იანჩენგის ეროვნულ ნაკრძალში (YNNR). შემუშავდა მრავალმასშტაბიანი მიდგომა წითელგვირგვინიანი წეროების ჰაბიტატის შერჩევის სივრცე-დროითი ნიმუშის დასადგენად. შედეგებმა აჩვენა, რომ წითელგვირგვინიანი წეროები უპირატესობას ანიჭებდნენ Scirpus mariqueter-ს, ტბორებს, Suaeda salsa-ს და Phragmites australis-ს და თავს არიდებდნენ Spartina alterniflora-ს. თითოეულ სეზონზე Scirpus mariqueter-ისა და ტბორებისთვის ჰაბიტატის შერჩევის კოეფიციენტი ყველაზე მაღალი იყო, შესაბამისად, დღისით და ღამით. შემდგომმა მრავალმასშტაბიანმა ანალიზმა აჩვენა, რომ Scirpus mariqueter-ის დაფარვის პროცენტული მაჩვენებელი 200-დან 500 მეტრამდე მასშტაბზე ჰაბიტატის შერჩევის ყველა მოდელირებისთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი პროგნოზირების ფაქტორი იყო, რაც ხაზს უსვამდა Scirpus mariqueter-ის ჰაბიტატის დიდი ფართობის აღდგენის მნიშვნელობას წითელგვირგვინიანი წეროს პოპულაციის აღდგენისთვის. გარდა ამისა, სხვა ცვლადები გავლენას ახდენენ ჰაბიტატის შერჩევაზე სხვადასხვა მასშტაბზე და მათი წვლილი განსხვავდება სეზონური და ცირკადული რიტმის მიხედვით. გარდა ამისა, ჰაბიტატის შესაფერისობა რუკაზე იქნა დატანილი, რათა ჰაბიტატის მართვის პირდაპირი საფუძველი ყოფილიყო. დღის და ღამის ჰაბიტატის შესაფერისი ფართობი შეადგენდა შესწავლილი ტერიტორიის შესაბამისად 5.4%-19.0%-ს და 4.6%-10.2%-ს, რაც აღდგენის აუცილებლობაზე მიუთითებს. კვლევამ ხაზი გაუსვა სხვადასხვა გადაშენების პირას მყოფი სახეობების ჰაბიტატის შერჩევის მასშტაბურ და დროებით რიტმებს, რომლებიც მცირე ჰაბიტატებზეა დამოკიდებული. შემოთავაზებული მრავალმასშტაბიანი მიდგომა გამოიყენება სხვადასხვა გადაშენების პირას მყოფი სახეობების ჰაბიტატების აღდგენისა და მართვისთვის.