სახეობა (ღამურა):ენოტები
რეზიუმე:
რადგან ურბანიზაცია ველურ ბუნებას ახალ, რთულ პირობებსა და გარემოზე ზეწოლას უქმნის, სახეობები, რომლებიც მაღალი ხარისხის ქცევით პლასტიურობას ავლენენ, პოტენციურად ურბანულ გარემოში კოლონიზაციისა და ადაპტაციის უნარის მქონედ მიიჩნევიან. თუმცა, ურბანულ და გარეუბნულ ლანდშაფტებში მცხოვრები პოპულაციების ქცევაში არსებული განსხვავებები უპრეცედენტო გამოწვევებს უქმნის ველური ბუნების მართვის ტრადიციულ მეთოდებს, რომლებიც ხშირად ვერ ითვალისწინებენ სახეობის საჭიროებებს ან არ ამცირებენ ადამიანსა და ველურ ბუნებას შორის კონფლიქტს სახეობის ქცევის ცვლილებების გამო, რაც გამოწვეულია ადამიანის ინტენსიური ჩარევის საპასუხოდ. ამ ნაშრომში ჩვენ ვიკვლევთ განსხვავებებს ენოტების (Nyctereutes procyonoides) საცხოვრებელ რაიონებსა და ტყის პარკების ჰაბიტატებს შორის შანხაიში, ჩინეთში. 22 ინდივიდის GPS თვალთვალის მონაცემების გამოყენებით, ჩვენ ვხვდებით, რომ ენოტების საცხოვრებელ რაიონებში (10.4 ± 8.8 ჰა) საცხოვრებელ რაიონებში (10.4 ± 8.8 ჰა) ფართობი 91.26%-ით ნაკლები იყო, ვიდრე ტყის პარკებში (119.6 ± 135.4 ჰა). ასევე აღმოვაჩინეთ, რომ საცხოვრებელ რაიონებში ენოტ-ძაღლებს ღამის მოძრაობის მნიშვნელოვნად დაბალი სიჩქარე (134.55 ± 50.68 მ/სთ) ჰქონდათ ტყის პარკის ანალოგებთან შედარებით (263.22 ± 84.972 მ/სთ). 528 ფეკალური ნიმუშის ანალიზმა აჩვენა, რომ საცხოვრებელ რაიონებში ადამიანის საკვებიდან ინგრედიენტების მიღება მნიშვნელოვნად მაღალი იყო (χ2 = 4.691, P = 0.026), რაც მიუთითებს, რომ ქალაქში ენოტ-ძაღლების საკვების მოძიების სტრატეგიები განსხვავდება ტყის პარკის პოპულაციისგან საცხოვრებელ რაიონებში გადაყრილი ადამიანის საკვების, კატის საკვების და სველი ნარჩენების არსებობის გამო. ჩვენი დასკვნების საფუძველზე, ჩვენ ვთავაზობთ საზოგადოებაზე დაფუძნებულ ველური ბუნების მართვის სტრატეგიას და საცხოვრებელი რაიონების ამჟამინდელი დიზაინის შეცვლას. ჩვენი შედეგები ხაზს უსვამს ძუძუმწოვრების ქცევის კვლევების მნიშვნელობას ურბანული ბიომრავალფეროვნების მართვაში და წარმოადგენს სამეცნიერო საფუძველს ადამიანსა და ველურ ბუნებას შორის კონფლიქტების შესამცირებლად ურბანულ გარემოში ჩვენი კვლევის არეალში და მის ფარგლებს გარეთ.
პუბლიკაცია ხელმისაწვდომია:
https://iopscience.iopscience.org/article/10.1088/1748-9326/ad7309
