Dziennik:Ekologia i Ewolucja, 8(12), s.6280-6289.
Gatunek (ptaki):Gęś białoczelna (Anser albifrons), gęś tundrowa (Anser serrirostris)
Abstrakcyjny:
Liczebność wschodnioazjatyckiego ptactwa wodnego znacznie spadła od lat 50. XX wieku, zwłaszcza populacji zimujących w Chinach. Ochronę gatunku poważnie utrudnia brak podstawowych informacji o wzorcach migracji i miejscach postoju. W niniejszym badaniu wykorzystano techniki śledzenia satelitarnego i zaawansowane analizy przestrzenne do zbadania wiosennych migracji gęsi białoczelnej (Anser albifrons) i gęsi tundrowej (Anser serrirostris) zimujących wzdłuż równiny zalewowej rzeki Jangcy. Na podstawie 24 śladów uzyskanych od 21 osobników wiosną 2015 i 2016 roku stwierdziliśmy, że Nizina Północno-Wschodnia Chin jest zdecydowanie najintensywniej wykorzystywanym miejscem postoju podczas migracji, gdzie gęsi pozostają tam ponad miesiąc. Region ten jest również intensywnie rozwinięty pod kątem rolnictwa, co sugeruje związek przyczynowy ze spadkiem liczebności wschodnioazjatyckiego ptactwa wodnego zimującego w Chinach. Ochrona zbiorników wodnych wykorzystywanych jako miejsca odpoczynku, zwłaszcza tych otoczonych terenami intensywnego żerowania, ma kluczowe znaczenie dla przetrwania ptactwa wodnego. Ponad 90% głównego obszaru wykorzystywanego podczas wiosennej migracji nie jest chronione. Sugerujemy, aby przyszłe badania naziemne koncentrowały się na tych obszarach, aby potwierdzić ich znaczenie dla migrującego ptactwa wodnego na poziomie populacji, a główne obszary odpoczynku w krytycznych wiosennych miejscach postoju powinny zostać zintegrowane z siecią obszarów chronionych wzdłuż szlaku przelotu. Ponadto potencjalny konflikt między ptakami a ludźmi w głównym obszarze postoju wymaga dalszych badań. Nasze badanie ilustruje, jak śledzenie satelitarne w połączeniu z analizami przestrzennymi może dostarczyć kluczowych informacji niezbędnych do poprawy ochrony ginących gatunków wędrownych.
PUBLIKACJA DOSTĘPNA POD ADRESEM:
https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/ece3.4174
