publikime_img

Një tregues i ri i bazuar në satelit për të identifikuar zonat hapësinore-kohore të kërkimit të ushqimit për shpendët ujorë herbivorë.

botime

nga Wei, J., Xin, Q., Ji, L., Gong, P. dhe Si, Y.,

Një tregues i ri i bazuar në satelit për të identifikuar zonat hapësinore-kohore të kërkimit të ushqimit për shpendët ujorë herbivorë.

nga Wei, J., Xin, Q., Ji, L., Gong, P. dhe Si, Y.,

Ditar:Treguesit Ekologjikë, 99, f. 83-90.

Speciet (Shpendët):Pata e madhe me ballë të bardhë (Anser albifrons)

Përmbledhje:

Shpërndarja e burimeve ushqimore është një faktor kyç në përzgjedhjen e habitatit. Shpendët ujorë barngrënës preferojnë bimët në fazë të hershme të rritjes (nga fillimi i rritjes së bimëve deri në kulmin e biomasës ushqyese) pasi këto ofrojnë shkallë më të larta të marrjes së energjisë. Kjo fazë e zhvillimit të bimëve nuk kapet plotësisht nga treguesit e bimësisë të nxjerra nga satelitët që përdoren zakonisht, të cilët përqendrohen në biomasën e bimëve (p.sh., Indeksi i Vegjetacionit të Përmirësuar, EVI) ose rritjen aktive të bimëve (p.sh., EVI diferenciale midis datës aktuale dhe një date të mëparshme, diffEVI). Për të përmirësuar hartëzimin e zonave të përshtatshme të kullotjes për shpendët ujorë barngrënës, ne propozojmë një tregues të ri të rritjes së bimëve të fazës së hershme të bazuar në satelit (ESPG). Ne hipotetizojmë se shpendët ujorë barngrënës preferojnë bimët në një fazë të hershme të zhvillimit gjatë sezonit të rritjes dhe zgjedhin bimë me një fund relativisht të vonë të ESPG gjatë sezonit jo të rritjes. Ne përdorim të dhëna satelitore të gjurmimit të 20 patave më të mëdha me ballë të bardhë (Anser albifrons) që dimërojnë në fushën e përmbytjes së lumit Jance për të vërtetuar parashikimet tona. Ne ndërtojmë modele lineare të përgjithësuara për shpërndarjen e patave gjatë sezonit të rritjes dhe atij jo-rritës dhe krahasojmë performancën e ESPG me treguesit e rritjes së bimëve që përdoren zakonisht (EVI dhe diffEVI). Gjatë sezonit të rritjes, ESPG mund të shpjegojë 53% të variacionit në shpërndarjen e patave, duke tejkaluar EVI (27%) dhe diffEVI (34%). Gjatë sezonit jo-rritës, vetëm fundi i ESPG ndikon ndjeshëm në shpërndarjen e patave, duke shpjeguar 25% të variancës (ESPG: AUC = 0.78; EVI: AUC = 0.58; diffEVI: AUC = 0.58). Treguesi i rritjes së bimëve i zhvilluar rishtazi, ESPG, mund të përdoret për të përmirësuar modelet e shpërndarjes së shpendëve ujorë barngrënës dhe për këtë arsye të mbështesë përpjekjet drejt ruajtjes së shpendëve ujorë dhe menaxhimit të ligatinave.

HQNG (7)

PUBLIKIMI I DISPONUESHËM NË:

https://doi.org/10.1016/j.ecolind.2018.12.016