Το μέγεθος μετράει: οι πάπιες που διαχειμάζουν μένουν περισσότερο και χρησιμοποιούν λιγότερα ενδιαιτήματα στις μεγαλύτερες κινεζικές λίμνες.

Εφημερίδα:Έρευνα για τα Πτηνά, 10(1), σελ. 1-8.

Είδος (Πτηνό):Ευρασιατική σφυριχτάρι (Mareca penelope), Μικρή πάπια (Mareca falcata), Βόρεια ουρά (Anas acuta)

Περίληψη:

Τα στοιχεία υποδηλώνουν ότι τα διαχειμάζοντα υδρόβια πτηνά έχουν συγκεντρωθεί εμφανώς περισσότερο στις δύο μεγαλύτερες λίμνες της πλημμυρικής πεδιάδας του ποταμού Γιανγκτσέ, τη λίμνη East Dong Ting (επαρχία Hunan, 29°20′Β, 113°Α) και τη λίμνη Poyang (επαρχία Jiangxi, 29°Β, 116°20′Α), σε σχέση με άλλες λίμνες, παρά τη δημιουργία καταφυγίων αλλού. Ενώ αυτή η σχέση πιθανότατα οφείλεται στη μεγαλύτερη έκταση των ανενόχλητων οικοτόπων σε μεγαλύτερες λίμνες, κατανοούμε ελάχιστα τους παράγοντες που επηρεάζουν τις ατομικές συμπεριφορές πίσω από αυτή την τάση. Παρακολουθήσαμε τις διαχειμάζουσες μετακινήσεις τριών ειδών πάπιας (Ευρασιατική Σφυριχτάρα Mareca penelope, Φαλακωτή Πάπια M. falcata και Βόρεια Πιντουλά Anas acuta) χρησιμοποιώντας πομπούς GPS, εξετάζοντας τις διαφορές μεταξύ των δύο μεγαλύτερων λιμνών και άλλων μικρότερων λιμνών στη χρήση του οικοτόπου από τις πάπιες, τη διάρκεια παραμονής σε κάθε λίμνη και τις ημερήσιες αποστάσεις που διανύουν τα πουλιά που φέρουν την ετικέτα ενώ βρίσκονται σε αυτές τις τοποθεσίες. Η Ευρασιατική Σφυριχτάρα και η Φαλακωτή Πάπια παρέμειναν πέντε φορές περισσότερο και χρησιμοποίησαν σχεδόν αποκλειστικά φυσικούς τύπους οικοτόπων στις δύο μεγάλες λίμνες (91‒95% των θέσεων) σε σύγκριση με τη διάρκεια παραμονής σε μικρότερες λίμνες, όπου πέρασαν κατά μέσο όρο 28‒33 ημέρες (εξαιρουμένου του σημείου σύλληψης) και εκμεταλλεύτηκαν πολύ περισσότερους διαφορετικούς οικοτόπους (συμπεριλαμβανομένου περίπου του 50% εκτός λιμνών). Η μελέτη μας είναι η πρώτη που δείχνει ότι η μικρότερη διάρκεια παραμονής και η πιο ποικίλη χρήση των οικοτόπων από τις πάπιες σε μικρές λίμνες μπορεί να συμβάλει στην εξήγηση της φαινομενικής περιφερειακής συγκέντρωσης του αριθμού αυτών και άλλων ειδών που υπάρχουν στις μεγαλύτερες λίμνες τα τελευταία χρόνια. Αυτό συγκρίνεται με τη μειούμενη αφθονία τους σε μικρότερες λίμνες, όπου η απώλεια και η υποβάθμιση των οικοτόπων ήταν πιο εμφανής από ό,τι στις μεγαλύτερες λίμνες.