Օրագիր՝Թռչունների հետազոտություններ, 10(1), էջ 1-8։
Տեսակ (թռչուն):Եվրասիական բադ (Mareca penelope), բազե բադ (Mareca falcata), հյուսիսային պոչիկ (Anas acuta)
Աբստրակտ:
Փաստերը ցույց են տալիս, որ ձմեռող ջրլող թռչունները զգալիորեն ավելի կենտրոնացած են Յանցզի գետի ջրհեղեղային հարթավայրի երկու խոշորագույն լճերում՝ Արևելյան Դոնգ Թինգ լճում (Հունան նահանգ, 29°20′հյուսիսային լայնություն, 113°արևելյան լայնություն) և Պոյանգ լճում (Ցզյանսի նահանգ, 29°հյուսիսային լայնություն, 116°20′արևելյան լայնություն), համեմատած այլ լճերի հետ, չնայած այլուր արգելոցների ստեղծմանը: Չնայած այս կապը, հավանաբար, պայմանավորված է ավելի մեծ լճերում չխախտված բնակավայրերի ավելի մեծ տարածքով, մենք քիչ բան ենք հասկանում այս միտման հիմքում ընկած անհատական վարքագծի վրա ազդող շարժիչ ուժերի մասին: Մենք GPS հաղորդիչների միջոցով հետևել ենք բադերի երեք տեսակների (եվրասիական սարյակ Mareca penelope, բազե բադ M. falcata և հյուսիսային պոչավոր Anas acuta) ձմեռող տեղաշարժերին՝ ուսումնասիրելով երկու խոշորագույն լճերի և այլ փոքր լճերի միջև եղած տարբերությունները բադերի բնակավայրի օգտագործման, յուրաքանչյուր լճում մնալու տևողության և այդ վայրերում նշագրված թռչունների կողմից օրական անցած հեռավորությունների առումով: Եվրասիական սարյակը և բազեակավոր բադը երկու մեծ լճերում մնացել են հինգ անգամ ավելի երկար և գրեթե բացառապես օգտագործել են բնական բնակավայրերի տեսակները (դիրքերի 91-95%-ը)՝ համեմատած փոքր լճերում մնալու տևողության հետ, որտեղ նրանք միջինում անցկացրել են 28-33 օր (բացառությամբ որսի վայրի) և օգտագործել են շատ ավելի տարբեր բնակավայրեր (ներառյալ մոտ 50%-ը լճերից դուրս): Մեր ուսումնասիրությունն առաջինն է, որը ցույց է տալիս, որ բադերի կողմից փոքր լճերում մնալու ավելի կարճ տևողությունը և բնակավայրի ավելի բազմազան օգտագործումը կարող են նպաստել վերջին տարիներին ամենամեծ լճերում այս և այլ տեսակների թվաքանակի առկայությունը տարածաշրջանային մակարդակով բացատրելուն: Սա համեմատվում է փոքր լճերում դրանց նվազող առատության հետ, որտեղ բնակավայրերի կորուստն ու քայքայումն ավելի ակնհայտ են եղել, քան մեծ լճերում:
ՀՐԱՊԱՐԱԿՈՒՄԸ ՀԱՍԱՆԵԼԻ Է՝
https://doi.org/10.1186/s40657-019-0167-4

