Identifikatioun vu Brutplazen a jäerleche Routinen vun der nei entdeckter Bohaii-Ënneraart vu Schwaarzschwanzgottwits.

Aart (Vull):Schwaarzschwanzgott (Limosa limosa bohaii)

Zäitschrëft:Emu

Resumé:

De Bohai-Schwaarzschwanzgottwit (Limosa limosa bohaii) ass eng nei entdeckt Ënneraart an der ostasiesch-australasescher Fluchroute. Baséierend op der Satellitteverfolgung vun 21 Individuen, déi vun 2016 bis 2018 an der nërdlecher Bohai Bucht a China markéiert goufen, beschreiwe mir hei den jäerleche Zyklus vun dëser Ënneraart. All d'Vullen haten Thailand als hir südlechst 'Wanter'-Destinatioun. Den Depart am Fréijoer war Enn Mäerz wärend der Nordwanderung, d'Bohai Bucht war déi éischt Haltplaz, wou se am Duerchschnëtt 39 Deeg verbruecht hunn (± SD = 6 Deeg), gefollegt vun der Bannmongolei an der Jilin-Provënz (mat engem Halt vun 8 Deeg ± 1 Dag). D'Arrivée vun de Brutplazen am russesche Fernen Osten war Enn Mee. Zwee Brutplaze goufen entdeckt, mat duerchschnëttleche Plazen 1100 km vuneneen ewech; déi ëstlech Plaz war baussent dem bekannte asiatesche Brutverbreedungsgebitt vum Schwaarzschwanzgottwit. D'Migratioun no Süden huet Enn Juni ugefaangen, woubäi d'Groussgotte méi laang Halt op deene selwechten zwou Haapthaltplazen gemaach hunn, déi am Fréijoer benotzt goufen, nämlech d'Bannemongolei an d'Provënz Jilin (32 ± 5 Deeg) an d'Bohai Bucht (44 ± 8 Deeg), woubäi e puer Individuen en drëtte Halt an de mëttleren bis ënneschte Beräicher vum Jangtsekiang a Südchina gemaach hunn (12 ± 4 Deeg). Bis Enn September waren déi meescht verfollegt Individuen an Thailand ukomm. Am Verglach mat der virdru bekannter Ënneraart hunn d'Bohaii-Groussgotte opfälleg ënnerschiddlech Migratiouns- a Fäutierpläng, wouduerch dës Studie d'Wëssen iwwer d'intraspezifesch Diversitéit vu Schwaarzschwanzgotte am ostasiesch-australesche Flyway bäidréit.