Dziennik:Badania ptaków, 10(1), s.19.
Gatunek (ptaki):Gęsi białoczelne (Anser albifrons)
Abstrakcyjny:
Teoria migracji sugeruje, a niektóre badania empiryczne pokazują, że w celu konkurowania o najlepsze miejsca lęgowe i zwiększenia sukcesu reprodukcyjnego, migranci ptaków na duże odległości mają tendencję do przyjmowania strategii minimalizacji czasu podczas migracji wiosennej, co skutkuje krótszym czasem trwania migracji wiosennej w porównaniu z migracją jesienną. Używając nadajników GPS/GSM, śledziliśmy pełne migracje 11 gęsi białoczelnych (Anser albifrons) między południowo-wschodnimi Chinami a rosyjską Arktyką, aby ujawnić czas migracji i trasy populacji wschodnioazjatyckiej oraz porównać różnicę w czasie trwania migracji wiosennej i jesiennej tej populacji. Stwierdziliśmy, że migracja wiosenna (79 ± 12 dni) zajmowała ponad dwukrotnie więcej czasu na pokonanie tej samej odległości niż jesienna (35 ± 7 dni). Ta różnica w czasie trwania migracji była głównie determinowana przez znacznie dłuższy czas spędzony wiosną (59 ± 16 dni) niż jesienią (23 ± 6 dni) w znacznie większej liczbie miejsc postoju. Sugerujemy, że te gęsi, uważane za częściowo reprodukujące, spędzały prawie trzy czwarte całkowitego czasu migracji na wiosennych miejscach postoju, aby zgromadzić zapasy energii na ostateczną inwestycję w reprodukcję, choć nie możemy odrzucić hipotezy, że moment wiosennych odwilży również wpływał na długość postoju. Jesienią gromadziły niezbędne zapasy energii na lęgowiskach, wystarczające do niemal bezproblemowego dotarcia do miejsc postoju w północno-wschodnich Chinach, co skracało czas postoju jesienią i skutkowało szybszą migracją jesienną niż wiosenną.
PUBLIKACJA DOSTĘPNA POD ADRESEM:
https://doi.org/10.1186/s40657-019-0157-6
