Спадарожнікавае адсочванне птушак выявіла крытычныя прабелы ў ахове на ўсходнеазіяцка-аўстралазійскім міграцыйным шляху.

Часопіс:Міжнародны часопіс даследаванняў навакольнага асяроддзя і грамадскага здароўя, 16(7), с. 1147.

Від (птушыны):Вялікі белалобы гусь (Anser albifrons), малы белалобы гусь (Anser erythropus), гусь-гуменнік (Anser fabalis), шэрая казарка (Anser anser), гусь-лебедзь (Anser cygnoides).

Рэзюмэ:

Большасць пералётных птушак залежаць ад месцаў прыпынку, якія неабходныя для папаўнення запасаў падчас міграцыі і ўплываюць на дынаміку іх папуляцый. Аднак на Усходнеазіяцка-Аўстралазійскім міграцыйным шляху (УААЗ) экалогія прыпынкаў мігруючых вадаплаўных птушак вывучана вельмі мала. Прабелы ў ведах адносна часу, інтэнсіўнасці і працягласці выкарыстання месцаў прыпынку перашкаджаюць распрацоўцы эфектыўных і паўнавартасных стратэгій захавання мігруючых вадаплаўных птушак у УААЗ. У гэтым даследаванні мы атрымалі ў агульнай складанасці 33 493 перасяленні і візуалізавалі 33 завершаныя вясновыя міграцыйныя шляхі пяці відаў гусей з дапамогай спадарожнікавых прылад сачэння. Мы вызначылі 2 192 823 га як ключавыя месцы прыпынку ўздоўж міграцыйных шляхоў і выявілі, што ворныя землі былі найбуйнейшым тыпам землекарыстання ў межах месцаў прыпынку, за імі ідуць забалочаныя землі і натуральныя лугі (62,94%, 17,86% і 15,48% адпаведна). Мы дадаткова вызначылі прабелы ў захаванні, перакрыўшы месцы прыпынку з Сусветнай базай дадзеных па ахоўных тэрыторыях (ПА). Вынікі паказалі, што толькі 15,63% (або 342 757 га) месцаў прыпынку пакрытыя існуючай сеткай па-запаведнікамі. Нашы высновы дазваляюць запоўніць некаторыя ключавыя прабелы ў ведах аб ахове мігруючых вадаплаўных птушак уздоўж Еўрапейскай зоны аховы прыроды (EAPF), што дазваляе распрацаваць інтэграваную стратэгію аховы мігруючых вадаплаўных птушак на іх міграцыйным шляху.