Acta Diurna:*Biologia Aquae Dulcis*, 64(6), pp. 1183-1195.
Species (Avium):Anser fabarius (Anser fabalis), Anser fronte alba minor (Anser erythropus)
Summarium:
Accelerata mutationis environmentalis ab hominibus inductae magnum impedimentum animalium silvestrium imponit. Facultas animalium ferorum se ad mutationes environmentales accommodandi consequentias magnas habet pro eorum idoneitate, superviventia, et reproductione. Flexibilitas morum, adaptatio immediata morum in responsum ad variabilitatem environmentalem, fortasse imprimis magni momenti est ad mutationem anthropogenicam tractandam. Propositum principale huius studii erat quantificare responsum duarum specierum anserum hiemantium (anseris fabarius *Anser fabalis* et anseris fronte alba minoris *Anser erythropus*) ad condicionem habitaculi malam in gradu populationis per studium habitus pabulandi. Praeterea, probavimus num plasticitas morum nichum trophicum mutare posset. Habitus pabulandi descripsimus et spatium domicilii diurnum (HR) anserum calculavimus utens datis vestigationis systematis positionis globalis. Areas ellipsis normales calculavimus ad latitudinem nichi quantificandam utens valoribus δ13C et δ15N singulorum anserum. Plasticitatem morum cum qualitate habitaculi coniunximus utens exemplaribus ANCOVA (analysis covariantiae). Etiam correlationem inter areas ellipsis normales et HR utens exemplari ANCOVA probavimus. Differentias significantes in moribus pabulandi anserum inter annos invenimus, quoad aream pabulandi diurnam, distantiam et celeritatem itineris, et angulum conversionis. Speciatim, aves aream pabulandi auxerunt ut necessitatem energiae quotidianae, ob condiciones habitati malas, implerent. Sinuosiores volaverunt et celerius et longius quotidie peragraverunt. Pro anserino minore fronte alba, qui est species periclitantis, omnes variabiles morum cum qualitate habitati coniunctae erant. Pro anserino phaseolo, sola frequentia trophica et angulus conversionis cum qualitate habitati correlatae erant. Aves, praesertim anser minore fronte alba, fortasse positionem trophicam altiorem sub condicionibus malis habuisse possunt. Nostrae inventiones indicant anseres hibernantes altum gradum plasticitatis morum demonstravisse. Tamen, mores pabulandi activiores sub condicionibus habitati malis ad latiorem locum trophicum non duxerunt. Disponibilitas habitati responsis divergentibus frequentiae trophicae pabulandi et loci isotopici ad mutationem environmentalem ab hominibus inductam responsabile esse potest. Ergo, regimina hydrologica naturalia per tempus criticum (i.e. Septembrem-Novembri) conservare ut copiae cibi qualis praesto sint, essentiale est futuro populationum anserum intra Viam Migrationis Asiae Orientalis-Australasianam.
PUBLICATIONE DISPONIBILIS APUD:
https://doi.org/10.1111/fwb.13294
