چقدر می‌توانیم به ردیابی حیات وحش با GPS اعتماد کنیم؟ ارزیابی در گونه نیمه آزاد Crested Ibis Nippon.

مجله:PeerJ، 6، ص.e5320.

گونه (پرندگان):ایبیس کاکل‌دار (نیپونیا نیپون)

چکیده:

ردیابی GPS در دهه‌های اخیر به طور فزاینده‌ای برای مطالعات حیات وحش مورد استفاده قرار گرفته است، اما عملکرد آن به طور کامل ارزیابی نشده است، به خصوص برای فرستنده‌های سبک وزن تازه توسعه یافته. ما عملکرد هشت فرستنده GPS توسعه یافته در چین را با اتصال آنها به Crested Ibises Nipponia nippon که به دو قفس سازگاری محدود شده بودند و زیستگاه‌های واقعی را تقلید می‌کردند، ارزیابی کردیم. ما فاصله بین مکان‌های GPS و مرکز ثقل قفس‌ها را به عنوان خطای موقعیت‌یابی محاسبه کردیم و از خطاهای موقعیت‌یابی 95٪ (95 درصد) برای تعریف دقت استفاده کردیم. موفقیت موقعیت‌یابی به طور متوسط ​​92.0٪ بود که بسیار بالاتر از مطالعات قبلی است. مکان‌ها بر اساس کلاس مکان (LC) به طور مساوی توزیع نشده بودند، به طوری که مکان‌های LC A و B 88.7٪ را تشکیل می‌دادند. خطای موقعیت‌یابی ۹۵ درصدی مشاهده‌شده در مکان‌های LC A (9-39 متر) و B (11-41 متر) کاملاً دقیق بود، در حالی که تا ۶.۹-۸.۸ درصد مکان‌های بی‌کیفیت در LC C و D با خطای موقعیت‌یابی بیش از ۱۰۰ متر یا حتی بیش از ۱۰۰۰ متر شناسایی شدند. موفقیت و دقت موقعیت‌یابی بین مکان‌های آزمایشی متفاوت بود، احتمالاً به دلیل تفاوت در ساختار پوشش گیاهی. بنابراین، ما استدلال می‌کنیم که فرستنده‌های آزمایش‌شده می‌توانند بخش بزرگی از داده‌های با کیفیت بالا را برای مطالعات در مقیاس کوچک و تعدادی از مکان‌های بی‌کیفیت که نیاز به توجه دارند، ارائه دهند. ما پیشنهاد می‌کنیم که HPOD (رقیق‌سازی افقی دقت) یا PDOP (رقیق‌سازی موقعیتی دقت) به جای LC به عنوان معیاری برای دقت موقعیت‌یابی برای هر مکان گزارش شوند تا شناسایی و فیلتر کردن مکان‌های غیرممکن تضمین شود.