In hoeverre kunnen we GPS-wildtracking vertrouwen? Een beoordeling van de halfvrij rondlopende kuifibis Nipponia nippon.

Tijdschrift:PeerJ, 6, p.e5320.

Soort (vogels):Kuifibis (Nipponia nippon)

Abstract:

GPS-tracking is de afgelopen decennia steeds vaker gebruikt voor natuuronderzoek, maar de prestaties ervan zijn nog niet volledig beoordeeld, met name niet voor nieuw ontwikkelde lichtgewicht zenders. We hebben de prestaties van acht in China ontwikkelde GPS-zenders beoordeeld door ze te bevestigen aan Kuifibisen (Nipponia nippon) die opgesloten zaten in twee acclimatisatiekooien die echte habitats nabootsten. We berekenden de afstand tussen de GPS-locaties en het zwaartepunt van de kooien als de positioneringsfout en gebruikten de positioneringsfouten van 95% (95e percentiel) om de nauwkeurigheid te bepalen. Het positioneringssucces bedroeg gemiddeld 92,0%, wat veel hoger is dan in eerdere studies. De locaties waren niet gelijkmatig verdeeld over locatieklassen (LC), waarbij de LC A- en B-locaties goed waren voor 88,7%. De waargenomen positioneringsfout van 95% op de locaties van LC A (9–39 m) en B (11–41 m) was behoorlijk nauwkeurig, terwijl tot 6,9–8,8% van de locaties van slechte kwaliteit werden gedetecteerd in LC C en D met een positioneringsfout van > 100 m of zelfs > 1.000 m. Het positioneringssucces en de nauwkeurigheid verschilden tussen de testlocaties, waarschijnlijk vanwege het verschil in vegetatiestructuur. We beargumenteren daarom dat de geteste zenders een groot deel van de hoogwaardige gegevens voor fijnmazige studies konden leveren, en een aantal locaties van slechte kwaliteit die aandacht behoeven. We stellen voor om de HPOD (horizontale verdunning van precisie) of PDOP (positionele verdunning van precisie) te rapporteren in plaats van de LC als een meting van de locatienauwkeurigheid voor elke locatie om identificatie en filtering van onwaarschijnlijke locaties te garanderen.