Dziennik:PeerJ, 6, s. e5320.
Gatunek (ptaki):Ibis czubaty (Nipponia nippon)
Abstrakcyjny:
W ostatnich dekadach śledzenie GPS jest coraz częściej wykorzystywane w badaniach nad dziką przyrodą, ale jego wydajność nie została w pełni oceniona, zwłaszcza w przypadku nowo opracowanych, lekkich nadajników. Oceniliśmy wydajność ośmiu nadajników GPS opracowanych w Chinach, mocując je do ibisów czubatych Nipponia nippon, zamkniętych w dwóch klatkach aklimatyzacyjnych imitujących rzeczywiste siedliska. Obliczyliśmy odległość między lokalizacjami GPS a środkiem ciężkości klatek jako błąd pozycjonowania i wykorzystaliśmy 95% (95. percentyl) błędów pozycjonowania do określenia dokładności. Skuteczność pozycjonowania wyniosła średnio 92,0%, co jest wynikiem znacznie wyższym niż w poprzednich badaniach. Lokalizacje nie były równomiernie rozłożone według klasy lokalizacji (LC), przy czym lokalizacje LC A i B stanowiły 88,7%. Zaobserwowany 95% błąd pozycjonowania w lokalizacjach LC A (9–39 m) i B (11–41 m) był dość dokładny, podczas gdy do 6,9–8,8% lokalizacji o słabej jakości wykryto w LC C i D z błędem pozycjonowania > 100 m lub nawet > 1000 m. Sukces i dokładność pozycjonowania były różne w zależności od miejsca testowego, prawdopodobnie ze względu na różnicę w strukturze roślinności. Dlatego twierdzimy, że testowane nadajniki mogłyby dostarczyć dużą część danych wysokiej jakości do badań na małą skalę, a także szereg lokalizacji o słabej jakości, które wymagają uwagi. Sugerujemy, aby zamiast LC zgłaszać HPOD (poziome rozmycie precyzji) lub PDOP (pozycyjne rozmycie precyzji) jako miarę dokładności lokalizacji dla każdej lokalizacji, aby zapewnić identyfikację i filtrowanie nieprawdopodobnych lokalizacji.
PUBLIKACJA DOSTĘPNA POD ADRESEM:
https://peerj.com/articles/5320/
