انتخاب زیستگاه چند مقیاسی توسط دو گونه رو به کاهش پرندگان آبزی شرق آسیا در منطقه اصلی توقفگاه بهاری آنها.

مجله:شاخص‌های اکولوژیکی، ۸۷، صفحات ۱۲۷-۱۳۵.

گونه (پرندگان):غاز پیشانی سفید بزرگ (Anser albifrons)، غاز لوبیایی توندرا (Anser serrirostris)

چکیده:

حیوانات در مقیاس‌های مکانی متعددی به محیط خود واکنش نشان می‌دهند که هر کدام نیاز به اقدامات حفاظتی متفاوتی دارند. پرندگان آبزی شاخص‌های زیستی کلیدی برای اکوسیستم‌های تالابی در معرض تهدید جهانی هستند، اما مکانیسم‌های انتخاب زیستگاه چند مقیاسی آنها به ندرت مورد مطالعه قرار گرفته است. با استفاده از داده‌های ردیابی ماهواره‌ای و مدل‌سازی حداکثر آنتروپی، ما انتخاب زیستگاه دو گونه از پرندگان آبزی در حال کاهش، غاز پیشانی سفید بزرگ (Anser Albifrons) و غاز لوبیایی توندرا (A. serrirostris)، را در سه مقیاس مکانی بررسی کردیم: چشم‌انداز (30، 40، 50 کیلومتر)، جستجوی غذا (10، 15، 20 کیلومتر) و محل خواب (1، 3، 5 کیلومتر). ما فرض کردیم که انتخاب زیستگاه در مقیاس چشم‌انداز عمدتاً بر اساس معیارهای نسبتاً کلی چشم‌انداز است، در حالی که ویژگی‌های دقیق‌تر چشم‌انداز برای انتخاب زیستگاه در مقیاس جستجوی غذا و محل خواب در نظر گرفته شده‌اند. ما دریافتیم که هر دو گونه پرندگان آبزی مناطقی با درصد بیشتری از تالاب و پهنه‌های آبی را در مقیاس چشم‌انداز، پهنه‌های آبی متراکم احاطه شده توسط زمین‌های زراعی پراکنده را در مقیاس جستجوی غذا، و تالاب‌های به هم پیوسته و پهنه‌های آبی متوسط ​​و به هم پیوسته را در مقیاس لانه ترجیح می‌دهند. تفاوت اصلی در انتخاب زیستگاه برای این دو گونه در مقیاس چشم‌انداز و جستجوی غذا رخ داد؛ عوامل در مقیاس لانه مشابه بودند. ما پیشنهاد می‌کنیم که فعالیت‌های حفاظتی باید بر افزایش تجمع و اتصال پهنه‌های آبی و تالاب‌ها و توسعه زمین‌های زراعی کمتر متراکم در محیط اطراف متمرکز شوند. رویکرد ما می‌تواند با ارائه اقدامات مؤثر برای بهبود کیفیت زیستگاه در مواجهه با تغییرات محیطی ناشی از انسان، شیوه‌های حفاظت از پرندگان آبزی و مدیریت تالاب را هدایت کند.