Selección de hábitat multiescala por dúas especies de aves acuáticas do leste asiático en declive na súa área principal de parada primaveral.

Diario:Indicadores ecolóxicos, 87, páxs. 127-135.

Especie (avícola):Ganso de fronte branca maior (Anser albifrons), Ganso común (Anser serrirostris)

Resumo:

Os animais responden ao seu ambiente a múltiples escalas espaciais, cada unha das cales require diferentes medidas de conservación. As aves acuáticas son bioindicadoras clave para os ecosistemas de zonas húmidas ameazadas a nivel mundial, pero os seus mecanismos de selección de hábitat multiescala raramente foron estudados. Usando datos de seguimento por satélite e modelado de máxima entropía, estudamos a selección de hábitat de dúas especies de aves acuáticas en declive, o ganso testabranco maior (Anser albifrons) e o ganso da tundra (A. serrirostris), a tres escalas espaciais: paisaxe (30, 40, 50 km), busca de alimento (10, 15, 20 km) e pousadoiro (1, 3, 5 km). A nosa hipótese foi que a selección de hábitat a escala de paisaxe se baseaba principalmente en métricas de paisaxe relativamente brutas, mentres que se tiveron en conta características da paisaxe máis detalladas para a selección de hábitat a escala de busca de alimento e pousadoiro. Descubrimos que ambas especies de aves acuáticas preferían áreas cunha maior porcentaxe de humidais e masas de auga a escala de paisaxe, masas de auga agregadas rodeadas de terras de cultivo dispersas a escala de forraxe e humidais ben conectados e masas de auga de tamaño medio ben conectadas a escala de pousoiro. A principal diferenza na selección de hábitat para as dúas especies produciuse a escala de paisaxe e de forraxe; os factores a escala de pousoiro foron similares. Suxerimos que as actividades de conservación deberían centrarse en mellorar a agregación e a conectividade das masas de auga e os humidais, e en desenvolver menos terras de cultivo agregadas nos arredores. A nosa abordaxe podería guiar as prácticas de conservación das aves acuáticas e a xestión dos humidais ao proporcionar medidas eficaces para mellorar a calidade do hábitat ante os cambios ambientais inducidos polo ser humano.